Waar de lente voor velen aanvoelt als een nieuw begin voelt het voor mij aan als een einde, de periode die in het teken staat voor afsluiten.
Ik zat afgelopen week in de bibliotheek, een gejaagd moment.
Terugkomend van de examencommissie in Brussel besloot ik even langs te gaan bij de bib om te controleren of de meisjes geslaagd zijn voor een vorig examen.
Als een wervelwind kwam ik de bib binnen, kinderen dirigerend naar hun boekenrekken om nog gauw een boek te kiezen, snel snel snel, tot me de man naast mij mij opviel.
Vergeleken met mijn wervelwind kwam hij op me over als een baken van rust; kalm, beheerst en vooral stil.
Met enige schroom bekeek ik wat hij deed, alsof ik door een kiertje tussen zijn gordijnen binnen keek.
Met zijn adresboekje voor hem gelegen bekeek hij de overlijdensberichten online.
Was de blik vol verdriet of vol berusting?
Kalm maar gelaten?
Ik kon er de vinger niet opleggen maar het deed mij vertragen, verstillen.
Loskomen van wat was, wat niet meer zal zijn...
Het was het grote thema in mijn leven in het afgelopen jaar.
De ene keer voelt jezelf losmaken als een enorme opluchting, met een scherp mes snijd je los wat al heel lang losgesneden moet worden, een lang uitgestelde beslissing die met angst gepaard ging waarvan je je tijdens het los snijden afvraagt waarom dat zoveel tijd in beslag moest nemen.
Andere keren voelt jezelf losmaken als het trachten te verwijderen van hardnekkige lijmresten op het mooie glas van de kringwinkel.
Waar je eerst zachtjes aan voorzichtig probeert te pulken en peuteren en waar je uiteindelijk over zal gaan krabben en schuren in de hoop zonder schade af te raken van wat duidelijk niet op zijn plaats is.
Waar de lente voor velen aanvoelt als een nieuw begin voelt het voor mij aan als een einde, de periode die in het teken staat voor afsluiten.
Het einde van weer een huisonderwijsschooljaar, het opbergen van spulletjes die niet meer nodig zijn, de melancholie naar de warme winter die achter ons ligt en het grote afscheid nemen, een leven in verandering.
Dit jaar komen er ook een hoop nieuwe dingen tot bloei net als de natuur om ons heen verschijnen er in ons leven stevige knoppen aan de takken van mijn leven waarvan ik niet kan wachten om te zien welke prachtige bloemen ze bewaren.
Nieuwe dromen op professioneel vlak, meer passend bij de nieuwe ik.
Nieuwe wegen om in te slaan, nieuwe paden om te bewandelen.
Een nieuw jaarprogramma dat zijn weg naar jullie zal vinden en waar ik heel binnenkort de release van doe.
Het heet "Reis door de tijd" en je zal doorheen 5 projecten met je kind de tijdlijn van de geschiedenis ontdekken!
En natuurlijk de verwezenlijking van mijn nieuwe plan, het hoe, wat, waar, laat ik nog even in het ongewisse maar de naam deel ik wel al met alle liefde!
"Lynn Cuisine"
Liefs Lynn
Add comment
Comments
Jouw verhaal blijft mij boeien. Dankjewel om het te delen.