Zonder dat ik dat wist hebben ze stukjes van mij in leven gehouden die ik zelf niet kon voeden en nu mag ik weer stillekes aan de regie overnemen....
Mijn to do lijstje barst uit zijn voegen.
Sommige dagen slaag ik er wonderwel in om hem niet alleen in handen te nemen maar er ook daadwerkelijk dingen van af te werken.
Andere dagen zit ik als bevroren naar de lijst te kijken en kan ik niet vatten dat er ook maar een van de puntjes op de lijst bij mij kan horen.
Het lijkt soms alsof ik het afgelopen jaar zo weinig heb gedaan, zachtheid voelen voor de gigantische weg die ik heb afgelegd het afgelopen jaar naast de to do lijst is dan even ver weg.
Maar ik moet toch heel wat gedaan hebben want rondom mij zie ik overal kleine scheutjes en bloemetjes verschijnen.
Kleine zaadjes die ik de afgelopen maanden geplant heb steken nu de kop op.
En naast al die kleine zaadjes zie ik de mensen uit mijn omgeving staan.
Ze geven water, plaatsen versterking, komen met parasolletjes voor de zon en doeken voor de regen.
Zonder dat ik dat wist hebben ze stukjes van mij in leven gehouden die ik zelf niet kon voeden en nu mag ik weer stillekes aan de regie overnemen....
Scheiden.
Ik wist niet wat mij te wachten stond en besef nog niet wat er nog allemaal zal gebeuren maar dat ik niet alleen sta dat is me wel heel duidelijk...
En wat voelt dat heerlijk!
Liefs Lynn
Add comment
Comments